Vendimi për Cakajn/ Presidenti është thjesht një noter që nënshkruan emërimet e kryeministrit, por a pajtohet me këtë edhe Kushtetuesja

Gjykata Kushtetuese i ka dhënë fund spek ullimeve se në republikën tonë presidenti është thjesht një noter që nënshkruan emërimet e kryeministrit, kur vjen puna për të caktuar anëtarët e kabinetit qeveritare. Ky është konkluzioni i parë që mund të nxirret nga zba.rdhja këtë të premte e vendimit të plotë, që lidhet me mosd.ekretimin e Gent Cakajt në krye të Ministrisë për Europën dhe Punët e Jashtme.

Ky vendim që ar.bit ron mo.smarrëveshjet institucionale mes presidentit Ilir Meta dhe kryeministrit Edi Rama, të cilat e lanë vendin për një kohë të gjatë pa ministër të jashtëm të emëruar, u dërguan në kushtetuese nga shefi i qeverisë.

Por duket se Kushtetuesja i jep profilit të kreut të shtetit më shumë kompetenca sesa ima.gjino nte Rama.

Ndonëse “Presidenti duhet të jetë neutral, prapëseprapë ai do të ketë kompetenca të rëndësishme për sa i përket emërimit dhe shkar.kimit të ministrave, si dhe të një pjese të drejtuesve të org.an eve të tjera qendrore” thuhet në vendimin e zbar.dhur ku theksohet:” Presidenti nuk është i dety ruar të emërojë personin që propozohet nga Kryeministri, megjithëse ref.uzimi është një fe nom en i rrallë”.

Një tjetër pikë që zhbën konceptin e një presidenti që vetëm formalisht nënshkruan dek.retet për ministrat gjendet gjithashtu në vendimin e zbardhur. Aty thuhet: “Zgjedhja e kushtetutëbërësit, duke e vendosur Presidentin ndërmjet dy institucioneve, Kryeministrit, nga njëra anë, si propozues dhe Kuvendit, nga ana tjetër, si përm.byllës i procesit, tregon se atij i është dhënë rol ver ifikues në këtë proces, me qëllim që të garantojë funksionimin korrekt të sistemit dhe mbr ojtj en e interesave të përgjithshme të vendit, që të mënjanohet prec eden.ti i pushtetit të drejtpërdrejtë të partive mbi Kuvendin dhe Presidentin”.

Por, kushtetuesja shkon edhe më tej kur interpreton kon.flik.tin e dy viteve me parë edhe si një rast të veçantë, pasi aty bëhej fjalë për dekr.etim.in e ministrit të Jashtëm, pra të një fushe ku kreu i shtetit ka komp.ete.nca dhe detyrime më të mëdha se tek të tjerat.

“Dispozitat kushtetuese i njohin Presidentit rolin e përfaqësuesit më të lartë të shtetit në ma.rrëdh.ëniet me jashtë, si dhe kompetenca specifike në fushën e politikës së jashtme. Gjykata vlerëson se këto dispozita ofrojnë bazë kushtetuese të mjaftueshme, mbi të cilën Presidenti vepron për vlerësimin e propozimit të Kryeministrit në procesin e emërimit të ministrit për Evropën dhe Punët e Jashtme.Kjo mënyrë interpretimi e këtyre disp.ozita.ve kushtetuese shërben që Presidenti të ushtrojë kompetencat specifike që ai ka në politikën e jashtme, duke siguruar edhe koherencën e nevojshme të kompetencave që i janë dhënë në planin vendas dhe ndërkombëtar” thuhet në vendimin e zbardhur.

Pra, ndonëse vëren se mos dekr.eti.mi i një kandidati të propozuar nga kryeministri, nuk është një fenomen që ndodh shpesh, Gjykata Kushtetuese ka hedhur poshtë pretendimet politike që dëgjojmë prej dy vitesh se kur vjen punë për emërimin e ministrave kreu i shtetit është thjeshtë një noter.