Dikur Berisha “flir.tonte” me radi.kalët isla.mikë dhe punonte kundër Kosovës/ SHBA-të s’ia falin dot

Teksa dëgjojnë analistët tanë që kanë pus.htuar panelet televiziv që flasin për ndërhyrjen e SHBA në punët e brendshme të Shqipërisë, duke i kërkuar Bashës largimin e Sali Berishës nga grupi parlamentar, vetëm ithtarët e thekur të ish kryeministrit i besojnë.

Por dhe qytetarët shqiptarë në masë, mbështetës apo kundërshtarë të Berishës nuk e besojnë se shpallja familjarisht “non grata” e ish kryeministrit demokrat nga SHBA, ka ardhur vetëm për shkak të korrupsionit të cilësuar të Berishës dhe familjes së tij dhe minimit të demokracisë.

Këto janë elemntë të rëndë dhe nuk mund të anashkalohen nga vendiu më demokratik i botës, dhe sigurisht që vihen menjëherë nën god.itjen e fortë të SHBA.

Pra këto vepra të dënueshme janë në përbërje të dosjes së Berishës, e cila në fund të herës ka rezultuar shumë e rëndë, aq sa ta pengojë dhe për të lëvizur përtej oqeanit, pikërisht aty ku luhen të gjitha fijet e politikës botërore.

Por ka elementë të tjerë më të rëndë që kanë penalizuar Berishën, mes të cilëve janë lidhjet me rad.ikalët is.lamikë, që kur lideri historik i PD hipi në poltronin e Presidentit të Republikës.

“Flirti” me isl.amikët rad.ikalë është një kr.im mbi të cilin SHBA nuk cedon për asnjë vend apo lider sado aleat ta kenë, jo më për Shqipërinë e Sali Berishën që në vitet e qeverisjes së tij ka pasur një sjellje “mistrece” e deri “gan.gstere” me popullin e vet në radhë të parë dhe me aleatët në fund të herës.

Bëhet fjalë për fillesat e Sali Berishës në krye të shtetit shqiptar, kur ende mbante pardesynë e bardhë të lëvizjes së dhjetorit dhe kostumin e qepur në kohën kur udhëtonte në Francë për të bërë analizat e gjakut dhe të jashtëqitjes së ish dik.tatorit kom.unist Enver Hoxha.

Por pardesyja e tij e bardhë, u bë “pis” që në fillim të herës, teksa Sali Berisha kishte në mendje dy gjëra: konsolidimin e pus.htetit në Shqipëri me të gjitha mjetet duke shtypur çdo zë kundër tek partitë kundërshtare nën ak.uzat se janë mbetje të kom.unizmit dhe brenda partisë nën aku.zën se po bashkëpunojnë me këta kom.unistë dhe pasurimin e familjes dhe të bashkëpunëtorëve të tij.

Gjithçka është precizuar saktësisht nga Fred Abrahams, në libin e tij “Shqipëria moderne: Nga dik.tatura në demokraci në Evropë”, fryt qindra intervistave, dokumenteve të deklasifikuara të qeverisë së SHBA dhe më shumë se 20 vitesh punë në Ballkan. Shtuar ketu dhe faktet tona, falë përcjelljes së ngjarjeve të asaj kohe, si pjesë e medias shqiptare.

Në krye të herës Sali Berisha “flirtin” me islamikët rad.ikalë e nisi që në vitin 1992 kur u bë president i vendit dhe anëtarësoi Shqipërinë në Konferencën Islamike. Në atë kohë vendet e ish Jugosllavisë që kërkonin shkëputjen dhe daljen më vete ishin në lu.ftë. Trupat serbe të Milosheviçit kishin sul.muar Bosnjën duke kryer mas.akra në këtë vend, ndërkohë që vijonte të ishte në fuqi embargoja e OKB e naftës por dhe e ar.mëve për ish Jugosllavinë.

Kjo penalizoi dhe Bosnjën e cila u gjend e paarm.atosur përballë makinerisë së rëndë lu.ftuese serbe, që trashëgoi dhe uzu.rpoi tërë ars.enalin ush.tarak të ish Jugosllavisë. Konferenca Isla.mike po ndërmarrte disa hapa për të garantuar furnizimin e Bosjes me ar.më dhe parandaluar mas.akrat serbe. Por që kishin vështirësi lëvizjeje dhe dërgimin e tyre në destinacion.

Të gjendur në kushte të tilla, sipas një kabllori diplomatik për Uashingtonin nga konsulli amerikan në Xhedah të Arabisë Saudite, pothuajse çdo pjesëmarrës në konferencë po theksonte se “Bosnja duhet të lejohet të furnizohet ar.më për të ndihmuar në mbrojtjen e saj.”

Si përfundim i gjithë shqetësimi ndërkombëtar për gjendjen në Bosnjë, solli dhe marrjen e një vendimi që i shkonte për shtat situatës së rëndë në Bosnjen e sul.muar nga ush.tria e Milo.sheviçit.

Kështu që qëndrimi unanim i të gjitha vendeve të Konferencës Islamike, i mbështetur dhe nga SHBA, siç thuhej në atë kohë dhe të përshkruar dhe në librin e Abrahams, ishte që Bosnja duhet të lejohej të merrte a.rmë, për ta ndihmuar në mbrojtjen e saj. Konferenca Islamike përmes një komunikate zyrtare theksoi të drejtën e Bosnjës për vetëmbrojtje dhe i bëri thirrje Këshillit të Sigurimit të OKB të heqë embargon e ar.mëve ndaj saj.

Ndërsa u kërkoi vendeve anëtare që të zgjerojnë bashkëpunimin e tyre me Republikën e Bosnje-Hercegovinës në ush.trimin e të drejtës së saj për vetëmbrojtje individuale dhe kolektive.

Shqipëria, ndonëse në mënyrë jozyrtare dhe në prapaskenë, u bë një pikë tranziti për ar.mët që u dërgoheshin myslimanëve të Bosnjës. Njëherësh Shqipëria u kishte dhënë dhe disa nga municionet e saj në atë kohë atyre që i quajti “shtete miqësore”. Këtë e ka pranuar vetë Berisha më vonë publikisht, në një intervistë për gazetën italiane “Corriere della Sera”, në atë kohë. Bëhej fjalë për vitin 1992, kur sapo kishte ardhur në pus.htet PD dhe Berisha ishte zgjedhur president.

Berisha e ofroi Shqipërinë si një “vend-kalimi” për myslimanët e Bosnjës që të furnizoheshin me ar.më por dhe dhe me luf.tëtarë të huaj, pavarësisht embargos se OKB-së për ar.mët në Jugosllavi, e cila ishte në fuqi që prej shtatorit të vitit 1991.

Madje luf.tëtarët islamikë në shumicën e herës, kalonin nëpër Shqipëri për në Bosnje të shoqëruar dhe nga njerëzit e Bashkim Gazidedes. Gazidede pavarësisht se ishte kreu i Shërbimit Sekret Shqiptar-SHIK, mbante ende dhe drejtimin e shoqatës së intelektualëve islamikë shqiptarë.

Justifikimi zyrtar i Shqipërisë në atë kohe ishte se, “korridori” për furnizimin me ar.më të myslimanëve të Bosnjes ishte bërë me dijeninë e SHBA. Madje sipas arsyetimit të zyrtarëve shqiptarë nën qeverisjen e Berishës, amerikanët po kërkonin mënyra sa më efikase për të mbështetur boshnjakët myslimanë në mënyrë që të vendosnin një ekuilibër pus.hteti midis palëve ndërluft.uese. Ndaj Shqipëria ishte përzgjedhur si vendi më ideal për këtë tranzit ar.mësh dhe luf.tëtarësh muxh.ahidinë.

Për të mbështetur këtë arsyetim për shqiptarët por dhe për vendet e rajonit, autoritetet shqiptare të asaj kohe, ku qeveriste Berisha me dorë të hekurt, ndonëse ishte president, sjellin takimin e Konferencës Islamike në Xhedah në dhjetor vitit 1992. Pikërisht dita kur Shqipëria u bë anëtare me të drejta të plota e saj, konferencë që u realizua posaçërisht për të diskutuar dhe vendosur për luf.tën në Bosnjë.

Presidenti boshnjak i asaj kohe Alija Izetbegoviç, që kishte vizituar Shqipërinë në tetor 1992, mori pjesë në këtë takim, siç morën pjesë edhe kryenegociatorët e Perëndimit për luf.tën në ish Jugosllavi. Berisha ishte në takimin e Xhedahut, bashkë me kryeministrin e qeverisë së Kosovës në ekzil Bujar Bukoshi, i cili se kishte për herë të parë pjesëmarrjen në takimet e Konferencës Islamike.

Teksa u vendos pas takimit të Xhedahut që Bosnja të furnizohej me ar.më por dhe me luf.tëtarë myslimanë, përmes ‘korridorit’ shqiptar, s’ishte e mundur që Berisha të qëndronte ‘dorëjashtë’ në tërë këtë proces që zhvillohej në territorin ku koma.ndonte.

Ndërkohë që përgjegjësi kryesor që ndërmjetësonte për kalimin e ar.mëve dhe luf.tëtarëve mux.hahidinë përmes Shqipërisë në Bosnje, ishte Elfatih Hassanein. I cili ishte në “bordero” si këshilltar i Presidentit të Bosnjës së asaj kohe Alija Izetbegoviç.

Përmes ndërmjetësit Hassanein, Berisha monitoroi dhe futi në dorë tërë procesin e ndihmës me ar.më, luf.tëtarë islamikë dhe miliona dollarë, që vinte si sponsorizim nga Konferenca Islamike për të ndihmuar luf.tën në Bosnje, ku dyshohet se mori dhe pjesën e tij, që nuk ishte e vogël.

Ndihmat kishte këtë internerar: Kalonin nga Stambolli, dhe përmes një “kanali” të hapur në afërsi të Shkodrës kalonin në Bosnje, të shoqëruar dhe me ndihmë njerëzore që ishin luf.tëtarët islamikë, të cilët lu.ftuan përkrah boshnjakëve kundër serbëve.

U dërguan drejt Bosnjës nga Konferenca Islamike miliona dollarë për të blerë dhe ar.më të tjera, dhe përballuar nevojat e popullsisë civile, të cilat përmes ish këshilltarit Hassanein të Izetbegoviç “ndaheshin” që në territorin shqiptar me autoritet e Berishës, pjesë nga të cilat aku.zohet se shkuan dhe në xhepat e ish presidentit.

Një vjedhje e tillë shkaktoi shqetësim jo vetëm në vendet anëtare të Konferencës Islamike por dhe tek SHBA, të cilët jo vetëm që ishin kundër këtij veprim korruptiv, por ishin të shqetësuar se një pjesë e tyre mund të përfundonte për financimin e “bijve të terrorit”, rad.ikalëve isla.mikë.

Përfundimi i luf.tës në Bosnje filloi të zbulonte pak e nga pak skandalin e madh me ndihmat e Xhedahut për luf.tën në këtë vend ballkanik, të sul.muar nga ush.tria e Milo.heviçit, duke evidentuar faktin se kishin “firuar” gati gjysma e këtyre ndihmave në para, por dhe kontigjente të tëra arm.atimesh që përfunduan në tregun e zi, përmes “oligarkëve” të kri.mit ish jugosllav që nuk kishte ngjyrë si dhe në duart e ra.dikalëve isl.amikë.

Faturat e parave dhe të ar.matim.eve që kishin dalë nga Stambolli nuk kishin asnjë përputheshje me ato që kishin mbërritur në Sarajevë, duke hedhur hije të forta dyshimi se një pjesë e parave dhe të arm.atim.eve kishin mbetur në Shqipëri, e nën ak.uzë ishte dhe Berisha, i cili përmes Elfatih Hassanein kishte vënë dorë mbi paratë e materialet luf.tarake të destinuara për trupat boshnjake.

Pas largimit nga push.teti të Berishës më 1997, emri i ndërmjetësit, Elfatih Hassanein rezultonte të ishte një nga ko.kat e financuesve të lëv.izjes isl.amike në botë, çka solli dhe god.itjen grupeve islamike në Shqipëri, një bashkëpunim i shkëlqyer ky i shërbimit se.kret shqiptar me org.anet ligjzbatuese amerikane.

“Uashington Post” publikoi në atë kohë skandalin se si Hassanein kishte çuar para, a.rmë dhe muxh.ahedinë në Bosnjë, si kishte siguruar furni.zimin me ar.më të lu.ftës në Bosnjë dhe si, më pas, ishin futur në listën e fondeve që përfundonin tek A.l Qa.eda e Os.ama Bi n Lad.en.

Por dëmi ishte bërë në Shqipëri, pasi pas përfundimit të lu.ftës në Bosnje, një pjesë e luf.tëtarëve muxh.ahidinë u stre.huan në Shqipëri, dhe u sistemuan në repartet tona ush.tarake të braktisura për shkak të reformës në us.htri, duke pasur dhe një ba.zë stërvitje në poligonet shqiptare.

Bashkëpunimi i Berishës me ra.dikalët isl.amikë arriti deri atje, sa ka ak.uza të forta se në Shqipëri ka qënë dhe vetë kreu i terrorit Osama Bin Laden, në vitin 1995, i cili erdhi në Tiranë në përbërje të një delegacioni biznesi saudit, por që inspektoi të gjitha pikat e stërvitjes së luf.tëtarëve të terrorit, në Shqipëri.

Nëse dikush ka dyshime për bashkëpunimin e Berishës me rad.ikalët isl.amikë dhe përfitimin e parave për shërbimet ndaj tyre, mund të na shpjegojë nëse u ndërtua spitali moden tek Fusha e vjetër e Aviacionit, përurimi i të cilit u bë në atë kohë e paratë u lëvruan të gjitha nga sauditët. Ka spital në atë vend në Tiranë?!

Ndërkohë që Berisha ishte vënë në “shën.jestër” të amerikanëve për bashkëpunimin me rad.ikalët isla.mikë, është Lulzim Basha ai që duhet të shpjegojë se cila ka qënë arsyeja e vizitës së tij në Libi, takimi me statusin e ministrit të Jashtëm të Shqipërisë, me udhëheqësin libian të asaj kohe Muamar Gaddafi, në mes të shkretëtirës dhe nën hijen e çadrës së tij beduine.

Në mos e ka bërë këtë shpjegim për amerikanët në mënyrë diskrete, pasi nuk e beson askush se i ka shërbyer vite më vonë si shembull për vendosjen e çadrës së opozitës në bulevardin qendror të Tiranës, përballë kryeministrisë në fillim të vitit 2017.

Ndaj askush të mos çuditet nga fakti se përse amerikanëve Sali Berisha u “vr.et” sytë dhe nuk duan ta shohin në politikë, e jo më të drejtojë partinë më të madhe opozitare shqiptare.

Ndaj luf.ta që ka shpërthyer mes Berishës dhe Bashës për pus.htet në PD nuk është aspak për demokratizimin e kësaj partie dhe rikthimin e vlerave të saj, por është një sherr “mëkatarësh”.